Oekraine - Rusland

19 juli 2014 - Volgograd, Rusland

Beste allemaal,

resized_IMG_0014De weg van Krakau naar de grens met Oekraïne is redelijk. Maar de laatste 50 km zijn echt fantastisch. Een ruime vierbaansweg met luxe parkeerplaatsen en dito sanitaire voorzieningen. Gesubsidieerd door de EU. Druk is het niet. We hebben het rijk vrijwel alleen. Eindeloze geluidswallen zorgen ervoor dat het geluid van het verkeer (welk verkeer?) wordt gedempt. En aan de andere kant van de geluidswal zien we slechts bossen, weilanden met koeien en af en toe wat bebouwing.
Douaniers zijn altijd achterdochtig. Uit voorzorg hadden we daarom alle onderdelen van de drone over de camper verspreid. Maar dat bleek niet nodig. Zowel aan Poolse als Oekraïense kant werden we slechts vluchtig geïnspecteerd. Na twee uur zijn we door de grens heen (zie het filmpje Grens Polen Oekraïne).
Om een uur of zes 's avonds arriveren we in Lviv, het voormalige Lemberg. Het stadje ademt nog steeds de geest van het Oostenrijkse keizerrijk. En het wegdek stamt vermoedelijk ook nog uit die tijd. Het bestaat overwegend uit kinderhoofdjes waar de tramrails uitpuilen. Je begrijpt niet dat de tram er niet uit vliegt.
Omdat de weersverwachting bijzonder slecht was hadden we van te voren een hotelletje via Internet geboekt. In Lviv lukt het echter niet om met de telefoon naar het adres te navigeren. De app reageert niet op Latijns schrift. En we hebben geen toetsenbord met Cyrillisch tekens. We vragen een taxichauffeur de weg. Hij zegt eerst dat hij de straat niet kent. Het hotel is hem wel bekend. Voor het eerst bestellen we daarom een taxi zonder er zelf in te zitten. De taxi rijdt voor ons uit op weg naar onze bestemming. Een goed idee! We hadden het nooit zelf kunnen bedenken.
In Lviv zelf is van enige oorlogsdreiging niets te merken. Wat wel opvalt, in vergelijking met vier jaar terug, is het ontbreken van buitenlandse toeristen. En wat ook opvalt is de koers van de Hrivna. Deze is de afgelopen maanden met 30% gedaald. Dat maakt Oekraïne tot een zeer goedkoop land. Een flesje goede cognac kost zo'n 6 euro.

Na een paar aangename dagen in Lviv gaan we naar Kiev, de hoofdstad. Het is een tocht van 500 km. We hadden al de nodige verhalen gehoord over de corruptie van de politie. En vandaag hebben we dat zelf ervaren. De weg is goed. Delen zijn vierbaans, delen zijn tweebaans. Maar er zijn geen viaducten. We schieten niet erg op. De weg gaat door kleine dorpjes en daar moet je snelheid minderen. Harry rijdt 27 km te hard en wordt aangehouden door de politie. Hij krijgt een boete van 400 hrivna's ofwel 24 euro (handje-contantje te betalen), wel met korting, maar geen kwitantie. Subtiel detail is dat de politieman het geld niet in zijn hand neemt. Je moet het ergens neerleggen. In dit geval achter de versnellingspook van de politieauto. En als je weg bent gaat het vandaar direct in de zak van de diender.

Tegen de avond arriveren we in Kiev en vinden met enige moeite een kampeerplaats in een park. We staan op een  grote betonnen plaat met in het midden een klein, demontabel zwembad. Wc en douche zijn 110 meter verderop in het oude Expogebouw. Het is vergane glorie en ziet er wat troosteloos uit. We besluiten om toch maar te blijven.

resized_IMG_0056's Avonds naar het Maidan plein geweest. Het idee was om daar een juichfoto te maken. Immers het plein was in 2004 ook het decor van de Oranjerevolutie. Dat leek wel een toepasselijke omgeving. Maar we herinnerden ons ook nog goed de televisiebeelden van afgelopen winter met de grimmige sfeer. Vier jaar geleden daarentegen was het plein een vrolijke, bruisende plek. We zijn benieuwd hoe het er nu voor staat. We verwachten een monument voor herdenking maar dat het zo groot en zwaar zou zijn, hebben we niet kunnen denken. Het hele plein is een groot kampement. Het staat volgebouwd met tenten en barakken. We zien veel militairen. Op houten borden staan foto's van de mensen die zijn omgekomen. Altaartjes met bloemen en kaarsjes. Met autobanden zijn barricades opgeworpen. Oude voertuigen, uitgerukte stoeptegels en putdeksels.Op een podium worden gedichten voorgedragen en liederen gezongen. Overwegend in mineur, af en toe een strijdlied. De sfeer is bedrukt, als op een begrafenis. Het geheel roept bij ons gemengde gevoelens op. Enerzijds hebben we begrip voor hun behoefte aan herdenking, maar aan de andere kant: ze hebben toch ook iets bereikt?! Het lijkt alsof ze hun verliezen koesteren. Je kunt je voorstellen dat het nog heel ingewikkeld wordt om hieruit te komen. Zie fotoserie Oekraine-Rusland

Terug op de kampeerplaats staat er een Nederlandse auto met tent naast ons geparkeerd. Het blijken 2 broers Harry en Willem. Willem heeft 5 jaar in Moskou gewerkt bij de ambassade en keert nu met hulp van zijn broer naar huis terug. Een remigratieproject. Willem heeft een aantal interessante tips voor ons. Zowel wat de politie betreft (Ook al doe je niets, ze vinden altijd wel iets om je een boete te geven) als wat het vrij kamperen betreft (er zijn vrijwel geen campings in Rusland).

resized_IMG_0096Hoewel de sfeer niet dreigend is besluiten we toch snel Oekraïne te verlaten en gaan we op weg naar de grens met Rusland. De reis loopt voorspoedig. Er is veel politie op de  weg. Regelmatig worden mensen van de weg gehaald. Bij een politiepost twijfelen wij of de agent ons beduidt te stoppen. Harry rijdt door. Na een paar kilometer worden wij ingehaald door een politiewagen die met lichten en sirene ons van de weg afhaalt. De agent wijst op zijn zwart-wit gestreepte stok.  We moeten mee terug naar de politiepost. We rijden achter de wagen met zwaailicht aan. Harry moet zijn papieren laten zien en moet mee naar een kamertje. We zijn in overtreding omdat we niet waren gestopt. We proberen uit te leggen dat we het niet hadden begrepen, in Nederland ziet een stopteken er  heel anders uit. De man doet moeilijk. Hij wil het rijbewijs inhouden. Dat is natuurlijk belachelijk. Hij laat een kaartje zien waar in het Oekraïens wat op staat geschreven. We begrijpen dat het in Oekraïne gewoonte is om het rijbewijs in te houden  bij een dergelijke overtreding. Na een tijdje valt het woord "bank". Marleen wordt gevraagd om naar de auto te gaan. Geen getuigen!! Ook hier geef je het geld niet in handen maar leg je het op een plaats neer. In dit geval onder het Oekraïns wetboek van strafrecht. Voor een steekpenning van 20 euro krijgt Harry zijn rijbewijs terug en mogen we doorrijden.We hebben al heel wat afgereisd maar dit hebben we nog nooit meegemaakt.

Enigszins verbijsterd rijden we verder. Het landschap is weids en leeg. Je ziet hier geen dorpen en geen mensen. Het is allemaal akkerland. Veel graan en zonnebloemen. We maken in een veld zonnebloemen de juichpakfoto die we eigenlijk een dag eerder op het Maidan plein hadden willen maken. We willen een kleine grenspost nemen. In het dorp vlak voor de grens raken we de weg kwijt. Een vriendelijke Oekraïner wijst ons de weg. Hij tekent het uit. Als we even later verdwalen op de hobbelige zandpaden, komt hij ons in de auto achterop. Hij had het kennelijk niet helemaal goed weergegeven  want nu rijden we achter hem aan een hele andere route.  Op een kruispunt gebaart hij ons om rechts af te slaan en dan alsmaar rechtdoor. Hoe  verder we rijden hoe meer de aarzeling toeslaat of dit wel de goede weg is.  De weg zit vol hobbels en kuilen. Het zijn geen gaten in het asfalt maar eerder asfalt rond de gaten. Je kunt net 20 km rijden. We zien ook geen andere auto's. Maar na een half uur  rijden ontwaren we een paar houten huisjes en een aantal vrachtwagens. We zien soldaten met mitrailleurs,  stapels zandzakken en grote hekken. Het ziet er uit als een militair bolwerk. De soldaten zijn vriendelijk. Ze doen niet moeilijk. Zijn wel nieuwsgierig. Als we klaar zijn met de formaliteiten, wil een van hen nog weten op hoeveel kilometers de teller staat. Dan mogen we door. De grenspost aan de Russische kant is veel moderner en niet gemilitariseerd. Ook hier weer veel belangstelling, douanecontrole met hasjhond. Tot drie maal toe moeten we de achterdeur openen, Iedereen wil even een kijkje nemen, maar het gebeurt niet grondig. Men is eerder nieuwsgierig naar het interieur. De drone passeert weer een grens. We slapen op een veldje bij de grens en genieten van de zonsondergang en het weidse landschap.

De volgende dag gaat het  richting Kursk, hier vond  in de Tweede Wereld oorlog de grootste tankslag ooit plaats. Vandaar naar Voronesz. De weg is tweebaans, we hebben veel last van de sporen in het wegdek en er is veel  vrachtverkeer. Voronesz blijkt een grotere stad dan we dachten. We voelen ons  helemaal ontheemd. We hebben geen idee waar we zijn. We navigeren op het gevoel. Zoeken het centrum en klikken dat aan. Maar klopt het ook? We hebben een adres van hotel in het Centrum. De meeste mensen die  we naar de weg vragen reageren nogal nors. Een enkeling spreekt Engels. Met behulp van een aantal vriendelijke mensen lukt het ons het hotel te vinden. Het is een voormalig  Intourist hotel. Erg duur (60 euro) en superslecht. Oude troep, alleen het ontbijt was overdadig.

Voronezh, RuslandDe volgende morgen eerst een Juichfoto gemaakt bij het standbeeld van Lenin. Richting Volgagrad is de weg iets breder en rustiger. Weer rijden we door een uitgestrekt landbouwgebied waar je nauwelijks mensen ziet. Af en toe is een maaidorser aan het werk. Je vraagt je af waar de mensen wonen die dit land bewerken? Hoewel het nog maar 200 km naar Volgagrad is hebben we geen zin meer om verder te rijden. We stoppen ergens in een klein plaatsje en zetten de auto op  een plekje vlak naast het plaatselijke politiebureau neer. Lekker veilig! Daar de nacht doorgebracht. We zijn vandaag 3 x aangehouden door de politie, geen problemen. We letten er nu angstvallig op dat we ons houden aan de snelheidsregels.  Ze hebben voorlopig dus niets aan te merken.

resized_IMG_0127We zitten nu in Volgagrad, het vroegere Stalingrad. De plaats werd in de fameuze veldslag van 1942 volledig verwoest. Twee miljoen Russen en Duitsers lieten hier het  leven. En dat feit is indrukwekkender dan de volledig herbouwde stad zelf of het pompeuze monument. Morgen gaan we naar een curieus oord, Elista genaamd. Het is een boeddhistische republiek binnen de Russische Federatie. Daarover de volgende keer meer.

Foto’s

3 Reacties

  1. Marjan en Leonard:
    21 juli 2014
    Heel interessant! Ik ben juist een boek over de geschiedenis van Oekraine aan het lezen.
    Best niet in je oranje plunje in het centrum van Kiev!
    Content dat jullie dat land alweer uit zijn en niet door het oosten zijn gereisd. Veilige reis verder!
  2. Henny Schreuder:
    21 juli 2014
    ik vind het ook leuk om jullie ervaringen op de i pad tevolgen.
    Goede reis
  3. Cok Schreuder:
    22 juli 2014
    Op de één of andere manier heb gingen mijn reacties vanaf jullie eerste reisverslag fout en dank zij Peter zie ik nu dat het goed is aangekomen.
    Het allerbeste!!! Cok