Noord Laos en Thailand

11 januari 2015 - Chiang Mai, Thailand

Beste allemaal,

Chiang Mai: Begin motortochtWe zijn nu ruim een halfjaar onderweg. De typische Nederlandse sfeer van december is letterlijk mijlen ver weg. Geen Sinterklaas, geen Kerstmis, geen ouderwetse jaarwisseling met oliebollen en vuurwerk. Hier is het tropisch warm, krijg je gebakken rijst als ontbijt en kun je luieren in de schaduw van een kokospalm. Maar iets van Nederland komt toch naar ons toe. Rogier vliegt naar Chiang Mai in Thailand waar we hem eerste kerstdag zullen ontmoeten. Met hem gaan we de Mae Hong Son loop doen. Met zijn drieën maken we een trip van 900 km langs de Birmese grens op de motor (Rogier), op de scooter (Marleen) en in de camper als volgauto (Harry). En verder komen twee vrienden, Fern en Toine ons net voor kerst een aantal dagen gezelschap houden in Luang Prabang, Laos.

Luang Prabang
LP: Rivier Nam KhanLuang Prabang is de mooiste stad van Laos. De stad ligt ingeklemd tussen twee rivieren, de Mekong en de Nam Khan die er in uitmondt. Tussen deze rivieren ligt een grote heuvel van zo n 100 meter hoog waar de Nam Khan omheen meandert. Het resultaat is dat het oude deel van Luang Prabang als het ware op een schiereiland ligt. Over de Nam Khan liggen twee bamboebruggen. Deze worden gebouwd aan het begin van de droge tijd. Ze worden tijdens de natte tijd weggespoeld door de kolkende watermassa die dan door het rivierdal stroomt.
Verspreid over de stad liggen talloze tempels, Wats genaamd. Deze worden bevolkt door monniken gehuld in  oranje gewaden. Een groot deel van deze monniken is jong, soms zelfs kind nog. Ze krijgen in de tempelscholen hun opvoeding. Veel van deze kinderen zijn wees of komen uit families waar men geen goed onderwijs kan betalen. Als ze een jaar of 18 zijn kiezen velen er voor om het monnikskleed af te leggen en verder als gewoon burger door het leven te gaan.
Een ander deel van de monniken leeft slechts tijdelijk in het klooster. In Laos is het gebruikelijk dat elke man gedurende zijn leven een paar maanden in het klooster door brengt om zich te bezinnen.
LP: AalmoesceremonieDe overige monniken zijn beroeps. In principe zullen ze hun hele leven in het klooster verblijven. Hoe divers ook hun motieven, iedere monnik doet mee aan de aalmoesceremonie. Om 6 uur s ochtends verlaten ze het klooster en gaan op blote voeten langs de straat met de bedelnap. Gelovigen die langs de kant staan opgesteld vullen de kommen met allerlei soorten eten en drinken. Ongeacht rang, stand of achtergrond, elke monnik moet elke dag bedelen voor zijn kostje. Het leert je wel nederigheid.

Mhong Nieuwjaar
LP: Toine, Fern & Harry op de bamboebrugHet is zondag  21 december. Eergisteren zijn Fern en Toine gearriveerd. Ze hebben heerlijke dingen meegenomen: een kilo oude kaas, drop en een flesje wijn. En bovenal een nieuwe pinpas! We kunnen eindelijk weer geld uit de automaat halen.
We hebben een druk programma voor vandaag. In een dorpje vlakbij wordt het Mhong nieuwjaar gevierd. Daar willen we in de ochtend naar toe. In de middag is het plan om te gaan filmen met de drone boven de rivier.
F&T komen tegen tienen bij ons hotel aan. De eigenaresse van ons hotel heeft aangeboden om ons naar de plek te brengen waar het nieuwjaar wordt gevierd. We zouden om tien uur vertrekken. Maar ze komt niet opdagen. De jongen bij de receptie zegt dat ze 'zo' komt. Maar wat is 'zo' in deze landen? Dat kan vijf minuten zijn maar ook een uur of nog langer. Wat dat betreft is de tijd hier van rubber. We wachten nog een kwartiertje en besluiten dan maar op eigen gelegenheid met de auto te gaan. We passen makkelijk met zijn vieren in de camper.
Mhong NieuwjaarDe plek is niet moeilijk te vinden. En even later wurmen we ons via een smal straatje naar het feestterrein, een hobbelig grasveld naast de rivier. Het is een drukte van belang. Overal kraampjes met eten, spelletjes, koopwaar, karaoketenten en een paar jeu de boules banen. De meeste meisjes en vrouwen zijn in traditionele kleding. Ze zien er piekfijn uit. Vaak gepoederd en met rode lippen. Sommigen hebben naaldhakken van wel acht centimeter. Ze wankelen met strakke kuiten over het stoppelige feestterrein.
Van de jongens en mannen zijn er maar een paar in klederdracht. Wat dat betreft houden de vrouwen de tradities van de Mhong beter in stand. En dat is ook wel nodig gezien het spreidingsgebied van het Mhong volk. Het zijn de Koerden van zuidoost Azië. Hun woongebied strekt zich uit van het Noorden van Laos, Vietnam en Thailand tot het Zuiden van China en het Oosten van Birma.
Het feest is onmiskenbaar ook bedoeld om een geschikte partner te vinden. Dat gaat via een heel simpel spelletje. De meisjes stellen zich in twee rijen op en gooien elkaar een bal toe. Ze gebruiken alleen hun rechterhand bij het overgooien en vangen. Bij tijd en wijle voegen zich jongens in de rij. De jongen en het meisje hebben nu alle gelegenheid de ander goed op te nemen tijdens het overgooien.

De drone is gerepareerd
Om een uur of twee gaan we terug naar het hotel. Daar heeft Harry afgesproken met Cyril, een professionele filmmaker. Zijn werkgebied ligt op het Arabisch schiereiland. Hij maakt in opdracht van de rijke oliestaten documentaires. Daar heeft hij een beetje genoeg van. Daarom maakt hij nu promotiefilmpjes in Laos en kijkt of hij daarvan kan leven.
Voor een van zijn producties heeft hij luchtopnamen van Luang Prabang nodig. Het idee is om met de drone over de rivier de Nam Khan te vliegen, over de bamboe bruggen en dan te eindigen op de plaats waar de Nam Khan uitmondt in de Mekong. Als dat lukt zou dat inderdaad een fantastisch mooi shot opleveren. Maar kan de drone dat wel aan?
Drone: Verbogen rotorarmZoals we eerder schreven is de drone tijdens filmopnamen in Mongolië verongelukt. Hoewel we niet precies weten wat de oorzaak was, vermoeden we dat het GPS signaal toen is weggevallen. De positie van de drone in de ruimte wordt bepaald door de informatie van signalen van tenminste zes satellieten. Meestal ontvangt de drone signalen van meer dan zes satellieten. Dan is het niet zo erg als er eentje wegvalt. De dekkingsgraad van satellieten in Mongolië is echter beperkt. En als er dan één weg valt heb je een probleem. Wat ook de oorzaak was  tijdens de opnamen vloog de drone er als een raket van door en was volledig onbestuurbaar. Dat resulteerde in een val van een meter of 10. De schade was een verbogen rotorarm. De motoren werkten nog goed en ook de elektronica leek niet veel te mankeren, maar hij kon niet meer vliegen.
In Mongolië heb je geen mogelijkheid om een drone te repareren. Maar voor China is dat een ander verhaal. De drone is namelijk "made in China". In de stad Chengdu, die op de route lag, bleek een mogelijkheid voor reparatie. En daar hebben ze inderdaad voor 80 euro de body vervangen.

Luang Prabang: Oefenen met de drone in de WatToen Cyril aan Harry vroeg om de drone in te zetten voor luchtopnames boven de rivier was er toch wel enige aarzeling. Want als hij in de rivier verdwijnt ben je hem echt kwijt.  Eerst maar eens goed uitproberen. Op het terreintje van een nabijgelegen tempel een uurtje geoefend. Veel bekijks van jonge monniken. En hoewel ze  worden voorbereid op een geestelijk leven, waren ze mateloos geïnteresseerd in de wonderen van de moderne techniek. De proefopnamen verliepen goed (zie het filmpje Crashes van de drone) en leverde een aantal mooie stabiele shots op van Luang Prabang vanuit de lucht.

De drone boven de rivier
Tegen deze achtergrond starten we rond een uur of drie in de middag met de rivieropnamen. De omstandigheden zijn niet ideaal. Redelijk veel wind en licht bewolkt. Zullen we het uitstellen? Toch maar niet. Laten we eerst maar eens kijken wat het wordt.
We rijden naar de eerste bamboebrug. Terwijl F&T en Marleen zich op de hoge oever posteren als toeschouwers dalen Cyrille en Harry af naar een zandbank langs de rivier. Vanaf hier wordt de drone gelanceerd. Eerst een korte testvlucht boven het water. De drone schommelt behoorlijk. Deels door de wind, deels door het temperatuurverschil tussen lucht en water. We halen de drone binnen en  zetten de framerate op 60 beeldjes per seconden. Op deze manier hopen we de stabiliteit van het beeld wat te verbeteren zodat de turbulentie minder zichtbaar wordt.
Luang Prabang: drone boven bamboebrugTijd voor de eerste serieuze opname. De drone wordt op de zandbak gestart en naar het midden van de rivier gestuurd. Eerst op 10 meter hoog. 'Kun je hem lager zetten?' vraagt Cyril. 'Hoe lager, hoe mooier de opnames'. De drone daalt tot een meter of vier boven het water. De turbulentie neemt zichtbaar toe. Ok, daar gaat hij dan. Met een kalm gangetje vliegt het apparaat over de rivier, richting eerste bamboebrug. 10 meter afgelegd, 50 meter, 100 meter. De drone vliegt over de bamboebrug. Nog 20 meter en we zitten op de Mekong, ons einddoel. Maar net over de bamboebrug verliezen we het visuele contact. Het beeld van de camera van de drone dat via wifi op de telefoon zichtbaar is, gaat op zwart. Dat is verder niet erg maar Harry besluit om de drone toch maar terug te laten keren want zonder beeld kan je niet zien hoever de drone boven de rivier vliegt.

Een schitterende crash
De drone heeft een hele mooie optie. Als je hem kwijt bent kun je opdracht geven dat hij automatisch terugkeert naar de plek waar hij is gestart over dezelfde weg waarlangs hij gekomen is. Zo gezegd zo gedaan en dus de "terugkeer" optie ingeschakeld. We zien in de verte dat de drone een draai maakt. We denken dat hij nu netjes langs de rivier weer terugkomt bij de zandbank. Maar het apparaat heeft andere ideeën. Met flinke vaart vliegt hij regelrecht over de bananenbomen die langs de oever staan. En omdat hij lager vliegt dan de toppen van de bomen crasht hij ergens op de hoge oever. We kunnen van onze positie op de zandbank ongeveer bepalen waar hij terechtgekomen is. Cyril spurt omhoog richting plaats van inslag terwijl Harry beneden bij de spullen blijft wachten. Cyrille klimt over de bamboe afrastering en snijdt zich flink aan de scherpe kanten van het bamboehekje. Flink wat bloed. Marleen en Fern ontfermen zich over hem. Fern blijkt zelfs een complete EHBO set in haar tas te hebben. De dames zijn een kwartiertje bezig om de regisseur weer op te lappen.
LP: De gewonde filmploegIntussen staat Harry nog steeds beneden bij de spullen te wachten. Er komt een man aan, die vlakbij in een tuintje langs de rivier werkte, die zegt dat hij weet waar de drone is gebleven. En jawel, ergens tussen de basilicum en de peterselie  ligt de drone in de modder. Als Harry de drone aanneemt, beginnen de motoren weer te werken. De propellors slaan tegen zijn onderarm. Gevolg: ook twee sneeën.
Een half uur later drinken we met zijn vijven koffie op het terras met uitzicht over de rivier en de bamboebrug. Het is een hilarische toestand. In een poging een mooie opname te maken is de gehele filmploeg gewond geraakt. Het shot zelf, waar het uiteindelijk om te doen was, is onbruikbaar vanwege de turbulentie. Maar er is een lichtpuntje: het shot van de crash is zonder meer indrukwekkend. Zie het filmpje: Crashes van de drone.

Op weg naar Chiang Mai ,Thailand
NieuwjaarskaartTwee dagen na de crash bij de bamboebrug nemen we afscheid van Fern en Toine en gaan op pad naar Chiang Mai. Over deels slechte wegen is het nog een heel eind rijden naar de Thaise grens waar we op kerstavond aankomen. Net voor de grens nog een juichfoto gemaakt in een Wat met twee kleine monniken. De volgende dag is eerste kerstdag. Als het meezit kunnen we vandaag Chang Mai bereiken en Rogier van het vliegveld halen.
We passeren de Friendship Bridge over de Mekong, de grens tussen Laos en Thailand. De douaneman is zeer vriendelijk en relaxt. Op zijn akkertje voert hij de gegevens van de auto in op de computer. Juist als wij bij de douane staan, krijgen we bericht van Rogier dat hij ook bij de douane is en wel op het vliegveld in Bangkok Hij moet nog een paar uur wachten op zijn aansluiting naar Chiang Mai. Even over de grens drinken we een bakje koffie en whatsappen met Rogier. We hebben nog net bereik met de Laotiaanse Simkaart die we nu moeten omzetten in de Thaise.
We hebben geen goede wegenkaart van Thailand en nemen daarom eerst de hoofdweg naar Chang Rai. Daarna gaat het met behulp van navigatie over kleinere weggetjes, door dorpen, langs rijstvelden richting Chiang Mai. Het landschap hier is meer gecultiveerd dan in Laos, de wegen zijn drukker. We schieten niet erg op. Over 300 kilometer doen we de hele dag. In Chiang Mai gaan we naar guesthouse Hi wat we van te voren hebben besproken. Het wordt gerund door een Zweed. Er is een klein zwembad. De Zweed is getrouwd met een Thaise. Zijn dochter en zoon zijn over voor de feestdagen. We hebben de indruk dat ze niet heel blij zijn met de nieuwe keus van vader. Het vliegveld is een paar kilometer verderop. Om 9 uur 's avonds halen we met de auto van de hotelbaas Rogier op van het vliegveld. De keuken is open gebleven en we kunnen nog wat eten. Rogier heeft een kamer in het guesthouse, wij staan op de parkeerplaats. Rogier heeft een tas vol cadeaus bij zich: fles wijn, kerstversiering, verlichte kerstman, citroenlikeur,  chocolaatjes en natuurlijk de overige pinpassen, credit cards en het nieuwe fototoestel.

Chiang Mai, Voorbereiding op de motortocht
Chiang Mai: WatTweede kerstdag gaan we de stad in. We bezoeken enkele Wats (tempels), heel kleurrijk, mooi versierd en toch erg verschillend van elkaar. Daarna reserveren we een motor en scooter voor onze trip naar het Noorden. We willen de Mae Hong Son loop rijden, een rondrit van een kleine 1000 kilometer door een prachtig berglandschap, een paradijs voor motorrijders.'s Avonds met een pickup naar de nachtmarkt geweest,je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het hier wel. Rogier verbaast zich er over dat er zo veel troep te koop is.
De volgende dag rustig aan gedaan. 's Avonds opnieuw naar de markt, dit keer de zaterdagmarkt. Het is een drukte van belang. Bij veel standjes proeven we wat van het eten. Sushi, 10 voor een euro en lekkerder dan in Nederland, loempia, kwarteleitjes, paddenstoelen in spekjes verpakt en  insecten (van een stuk of 10 soorten kiezen Rogier en Harry er 2 uit). De tor smaakt niet lekker, de rest is eetbaar. Tussen de stalletjes, op een rijtje, genieten we van een voetmassage.
Voordat we de volgende dag aan de motortocht beginnen gaan we om 6 uur 's ochtends naar het uitdelen van de aalmoezen aan de monniken. Eens per jaar is er een speciale ceremonie en komen er van uit het hele land  monniken naar Chiang Mai om dit te vieren. Een brede straat is over een afstand van 200 meter afgezet. Aan beide kanten staan grote kranen met camera's. Al vroeg in de morgen verzamelen zich hier de gelovigen. In lange rijen, vierdubbeldik, nemen zij plaats op de grond waar doeken met rode en witte stroken zijn neergelegd. De ruimte in het midden wordt vrijgelaten. Om de 15 meter van elkaar nemen daar in dubbele rijen militairen plaats in kleermakerszit. Eerst horen we door de luidspreker preken en worden gebeden gereciteerd. De toewijding van de gelovigen is van hun gezicht af te lezen.
Chiang Mai: Aalmoes ceremonieVervolgens lopen de 10.000 monniken, overwegend in oranje habijt, eerst heen en daarna weer terug in 4 dubbele rijen langs de gelovigen die hen pakketjes met voedsel aanbieden. Ook geven zij bloemen en geld. Het geld wordt aan een stokje bevestigd en in een soort geldboom geprikt. Als de bedelnappen zijn gevuld, storten de monniken de inhoud in plastic zakken die door de militairen worden verzameld. Het is een kleurrijk gezicht, zo veel monniken die achter elkaar lopen en langs elkaar heen draaien.

De motortocht
Na deze explosie van oranje gaan we naar de supermarkt. We doen inkopen voor de komende dagen. Ook een fles champagne gekocht voor Oud en Nieuw. Daarna de motor en scooter opgehaald en op weg. We lunchen bij een Wat in een dorp. De Wats in Chiang Mai zijn mooi, maar deze mag er ook zijn. We rijden door een Nationaal Park. Het is er druk, veel Thais die kerstvakantie vieren. De camping is overvol. We gaan een eindje terug en komen bij een kleine camping terecht, in de buurt van een Karen dorp (een bergstam). Voor Rogier kunnen we voor de nacht een rieten hutje huren, wij slapen in de auto. In het restaurantje wat gegeten. Het meisje dat ons bedient, spreekt geen woord Engels. In de keuken wat etenswaardigheden aangewezen zoals groenten, champignons en vlees. Het smaakte goed. Tot diep in de nacht arriveren er Thaise bezoekers die een tentje opzetten of soms net als wij in de auto slapen.
Mae Hong Son loop: slapen in een strohutAls wij de volgende dag wakker worden, is iedereen al vertrokken.  Het eerste deel van de tocht gaat over een smalle weg, rustiger dan gisteren met veel bochten. Rogier neemt af en toe een spurt om een eind verder op langs de weg weer te wachten. Harry rijdt in de auto achter Marleen. Veel jungle en veel teakhout. De bomen met hun rechte, lichte stammen en de grote al wat verdorde bladeren rijzen hoog boven ons op. Door het bladerdek schittert de zon. Af en toe dwarrelt er een blad naar beneden. In de vallei even verder liggen uitgestrekte rijstvelden, fel groen van kleur. Zal er binnenkort worden geoogst?
Mae Hong Son loopDe volgende dag wijken we af van de route. We nemen een landweg eerst zuidwaarts  door schitterend groene velden met vooral mais en daartussen af en toe een bananenboom. De weg buigt daarna naar het westen en klimt door de dichte jungle omhoog de bergen in. We rijden richting Myanmar. We passeren een dorp en rijden een stuk langs de rivier. Er liggen grote rotsblokken in en langs de oevers van de rivier. Er vaart een bootje. Je kunt per boot nog verder de rivier afzakken naar een volgend dorp. Bij een slagboom worden we tegengehouden door 2 mannen die druk gebaren maken. We begrijpen dat we om  moeten draaien. Dit is de grens met Myanmar. Een paar jongens op scootertjes scheuren onder de slagboom door. Voor ons blijft de grens gesloten. We keren om en rijden terug om onze route noordwaarts te vervolgen.

Oud en nieuw
Mae Hong Son loop: Nieuwjaar 2015Het is oudejaarsdag. Aan het einde van de middag bereiken we een klein dorp en nemen we een hotelletje direct aan de weg. Mooie grote kamers. Onder de pergola begroeid met een schitterende rood/oranje kamperfoelie genieten we van een biertje. Harry en Rogier gaan op zoek naar vuurwerk. Dat is hier niet te koop. Ze komen terug met 3 grote chinese lampions.'s Avonds is er in dit dorp weinig te beleven. Alle restaurantjes zijn dicht. Bij een eenvoudig stalletje iets gegeten. Het is lang niet slecht. Om 11 uur 's avonds vraagt de eigenaresse of we komen kijken naar het opstijgen van hun lampion. We laten er ook één van ons los. Daarna gaat iedereen naar bed.De mensen zijn verbaasd dat wij tot 12.00 uur opblijven. Om middernacht gaan onze andere 2 lampions de lucht in. We ontkurken de fles champagne. De kurk geeft een enorme knal. Buiten ons is er nog één man op straat die een paar rotjes afsteekt. Dit is niet het Thaise feest dat je zou verwachten.
Mae Hong Son loopOp nieuwjaarsdag vervolgen we onze route noordwaarts.Na een kilometer of 30 nemen we een zijweg. Harry laat de auto staan en rijdt mee op de scooter. Het is een fraaie, zeer steile weg naar boven met mooi uitzicht. Een boer is samen met zijn zoontje  bezig met de oogst van de groene kolen die hier op de helling groeien. Boven op de berg is een zendmast. Als we terug rijden lopen de remmen van de scooter warm. Het is een automaat en je kunt niet op de moter remmen. We moeten even wachten om ze af te laten koelen.  
In Mae Hong Son kunnen we geen guesthouse vinden. Alles is vol. Voor ons is dat geen probleem maar Rogier moet wel een slaapplaats hebben. Na veel zoeken lukt het om op de camping een tentje te huren. Wij zetten de auto even buiten het hek. Dat is hier geen probleem. We kunnen gewoon gebruik maken van de faciliteiten. De Thais zijn daar heel makkelijk in. We hebben dat al een paar keer eerder gemerkt.

Naar Pai
Mae Hong Son loop: watVoordat we verder rijden bezoeken we in de morgen eerst de tempel op de berg. Het is er druk. Er zijn veel Thais die een offerande brengen. Met een bakje met bloemen en wierook in de hand draaien ze in rondjes om de tempel heen. Ze leggen hun offerande voor de Boeddha neer en steken kaarsjes aan. Af en toe slaat iemand op de trommel. Het geluid weerklinkt door het dal. Er is een soort plaquette waar muntjes op worden gelegd en stukjes goud op worden geplakt. We rijden naar beneden en bezoeken de Wat bij het meer. In het midden van de vijver drijft een versierde boot. In het water zwemmen grote platte vissen. Een man verkoopt pakken brood om aan de vissen te voeren. De Wat is een uitgestrekt complex van witte tempels met felgekleurde daken en gouden chedis (torens). Het is er nu rustig. Een enkeling die hier nu een offerande brengt. Een vrouw gooit muntjes in grote metalen potten. In één van de tempels is een draaimolen. Als je op een plank gaat staan, begint hij te draaien. We geven een kleine donatie. Dan vervolgen we onze route richting Pai. Het is een zeer bochtige weg door een fraaie vallei.
In Pai hebben we een bungalowtje gereserveerd aan het eind van het dorp in een landelijke omgeving tegenover het vliegveld.'s Avonds voortreffelijk gegeten in de cooking school. In de winkelstraat is het een drukte van belang. Pai was een aantal jaren geleden nog een klein plaatsje, maar is door het toerisme ontdekt. We slenteren wat over de nachtbazaar. We zien veel moslimvrouwen in traditionele kleding (alleen de ogen vrij). In Pai wonen veel moslims die vanuit Birma naar hier zijn gevlucht.
We hebben er ongeveer 600 km opzitten en nemen een rustdag. Marleen werkt wat achterstand weg in het dagboek. Harry en Rogier oefenen met de drone. Deze is niet stabiel meer. Hij maakt twee ongeplande duiken en  belandt eenmaal in de boom. Gelukkig niet te hoog zodat Rogier hem er uit kan halen. 's Avonds nog eens gegeten bij de cooking school.

Terug naar Chiang Mai.
We gaan van de hoofdweg af en nemen wat kleine weggetjes. Opnames gemaakt voor het filmpje: Motorrijden in Noord Thailand. We drinken koffie bij een klein gebouwtje in het bos dat later een crematorium blijkt te zijn. Het is een klein  optrekje te midden van hoge bomen. De grond is bedekt met grote verdorde bladeren die knisperen als je er over heen loopt. Het crematorium heeft een hoge schoorsteen met daarop een klein tempeltje. Door een ijzeren deur worden de lijken naar binnen gebracht. Naast het gebouw ligt een grote houtstapel. In de omgeving de resten van parafernalia.
Mae Hong Son loop: lekke bandDe scooter heeft een lekke band, gelukkig in de buurt van een dorpje en dus snel gemaakt. Het ventiel is gescheurd. Er moet een nieuwe binnenband in. Dit kost slechts 150 Bath ofwel 4 euro.
De laatste 100 km vermijden we de grote wegen en gaan zoveel mogelijk over kleine weggetjes. Je schiet niet echt op omdat de weg door tal van dorpjes voert. Maar er is weinig verkeer en dat is heerlijk rijden.
Negen dagen nadat we vertrokken zijn, komen we weer terug in Chiang Mai. Rogier heeft één dag om uit te rusten. Maar daarna moet hij weer terug naar Nederland.
Woensdagmorgen staan we om 5 uur op om Rogier naar het vliegveld te brengen. Dit ligt op een steenworp afstand van het guesthouse, maar vanwege éénrichting verkeer moet je een eind omrijden. Om half zes zetten we hem af. Zijn vlucht vertrekt om even voor zevenen. Wat zijn die 2 weken snel omgegaan. Hij is binnen 24 uur weer thuis.
Het blijft vreemd als je je realiseert dat het ons een half jaar heeft gekost om hier te komen terwijl het ook in een dag kan. De wereld wordt steeds kleiner met alle voor- en nadelen van dien.      

 

 

 

 

 

 

 

 

Foto’s

3 Reacties

  1. Marjan:
    11 januari 2015
    Wat een prachtig begin van het nieuwe jaar. Geweldig mooie foto van Harry samen met Rogier op de tweewielers.
    Lieve groet Marjan
  2. Cok Schreuder:
    12 januari 2015
    Het is te hopen dat jullie reis nog eens een keer in z'n geheel wordt uitgebracht. Ik houd mij aanbevolen voor de serie. Vooral als je zoals wij op leeftijd zijn, en dat mag je toch wel zeggen als negentig jarigen, is het fijn om te dingen rustig op je in te kunnen laten werken. Het is een prachtig reisverslag. Fantastisch!!!
  3. Gerard van den Broek:
    14 januari 2015
    Hallo Marleen en Harry,
    Iedere keer weer is het een klein feestje om jullie belevenissen te lezen. Gelukkig is het deze keer zonder allerlei ongemakken.
    En natuurlijk buitengewoon om de feestdagen onder deze omstandigheden mee te maken.
    Ondanks de crash van de drone blijft datgene wat er aan beeldmateriaal is overgebleven zeer bruikbaar lijkt mij en dat de drone zelf geen herinneringen doet oproepen aan de musical "Tsjechov" en meer in het bijzonder het nummer "Vanmorgen vloog ze nog"
    Veel plezier verder en tot.......................
    Groet Gerard